Bir zamanlar birileri, okuduğum gazetelere, dergilere bakarak bana komünist derdi.

Yine bir zamanlar kütüphanemdeki kitaplara bakarak birileri bana komünist derdi.

Kısa, orta ve uzun seyahatlerimde treni tercih ettiğim için de o birileri bana komünist derdi.

Arkadaşlık yaptığım kişilere bakarak bana komünist diyen birileri vardı.

Üstelik 1976 Ekim ayında SSCB içinde olan ata toprağım, canlar ülkesi (Apsnı) ABHAZYA'ya gitmiştim.

Abhazyamı gidip görüp geldikten sonra, kitap okumayan, sorgulamayan, karşılaştırmayan, analiz ve sentez yapmayan, yapmaktan da yoksun birileri tarafından Komünistliğim artık tasdikli ve onaylı hale gelmişti.

O günlerde rahmetli büyüğümüz büyük Kafkas yurtseveri Abhazya aşığı AŞAMBA Orhan ÇAKAR ile Sakarya’da bir düğün ortamında karşılaştık.

Aşamba Orhan ağabeyimiz bana şöyle dedi:

- “Erol saşa (kardeşim); sana komünistsin diyen oldu mu?”

Ben de değerli büyüğüme şu cevabı verdim:

- “Evet abi, arada bir söyleniyor ve kulağıma geliyor.”

Orhan ağabeyin sorusundan şu çıkıyordu: Abhazya'ya giden ilk kafiledeki öncülerden Orhan abimiz de komünist yaftasından nasibini almıştı.

Maalesef ve maalesef bize komünist damgasını uygun bulanlar, kitap sevmeyen, okumayan, yaşı ilerlemiş ayhabı ve tahmada sosyal ünvanlı ihtiyarlardı.

Oysa biz ata topraklarımızı ve bugüne kadar adımızı taşıyan Abhazya topraklarını koruyan ve kollayan yurtsever Abhaz kardeşlerimizi görmek, varsa akrabalarımızla tanışmak, bulabilirsek dedelerimizin mezarlarını görmek için gitmiştik.

Bize komünist diyenler ''öküzün altında buzağı arayan'', kitap okumayan, okuduğunu da anlamayan çakma ayhabı ve tahmadalardı. Onlar için mühim olan ata vatan “Kafkasya”, “Abhazya” değil, komünist olup olmamaktı.

Hatta içlerinde “Rusya’da çıkan komünizm Kafkasya’ya gelince biz de Türkiye'ye geldik” diyen hiç tarih okumamış çakma ayhabı ve tahmadalar da vardı. Biz bu topraklara gelirken Türkiye Cumhuriyeti devletinin henüz kurulmadığını dahi bilmiyorlardı veya bilmek istemiyorlardı.

Frederik Engles, Karl Marks’ın adını dahi duymamışlardı. Lenin'in SSCB coğrafyasında komünizmi 1917 yılında kurduğundan bihaberlerdi. Komünizmden çok önce Osmanlı İmparatorluğu’na sürgün edilerek gelmek zorunda bırakıldığımızı bilmiyorlardı ama “ayhabı” ve “tahmada” idiler. Bu sosyal ünvanları gururla taşıyorlardı ama bu ünvanların olmazsa olmazlarına sahip değillerdi.

Bana bir zamanlar komünist diyenler oldu ve bunlar genelde yaşlı ayhabı ve tahmadalardı.

Oysa ben komünist değildim. Ben yaşadığım topraklarda ırkçılığı milliyetçilik sanan, ırkçılığı milliyetçilikle karıştıran, her şeyi Türk yapma zihniyetinde olan, asimilasyoncu, Kemalist kafatasçılardan kendi anadilimi, kendi kültürümü, kendi halk bilimimi korumak ve yaşatmak için Kafkasya'ya dönüşü savunanlardan biriydim sadece. Çünkü, kendi anadilim, kendi kültürüm, kendi halk bilimim en güzel, en iyi, en etkili şekilde kendi anavatanım Kafkasya'da yaşayabilirdi.

Diasporada yaşamak zorunda kalan Kuzey Kafkasya kökenli kardeşlerimiz;

Bilindiği gibi, ayhabı, tahmada ve abırg sıfatlarının bizim toplumsal yaşantımızda çok önemli bir yeri var. Bu sosyal ünvanları taşıyan kişileri seçerken çok dikkatli ve titiz olmalıyız.

Saygı,  sevgi, empati ve paylaşım duygusu olmayan, çağdaş düşünceden, bilgi birikiminden, teknolojiden uzak kişileri sırf yaşlı diye ayhabı, tahmada veya abırg seçmeyelim; onları da gülünç duruma düşürmeyelim. Toplumumuz adına aldıkları kararları düzeltmek için gelecek nesillerimize bedel ödetmeyelim.

Tanrı. Kuzey Kafkasya Halklarının kanaat önderleri ayhabı, tahmada ve abıgları başımızdan eksik etmesin.

Tanrı, eğitimsiz, bilgisiz, birikimsiz çakma ayhabı, tahmada ve abıglardan da bizi korusun.