Tarihin her döneminde demokratik hareketlerin tartışma alanlarından biridir “ittifaklar meselesi” ve karşıtlıkları.

Zor zenaattır, birliktelikler ve ortak paydalar için epey çabalamak gerekir.

Çerkes Hakları İnisiyatifi’nin (ÇHİ) doğmasıyla birlikte, daha bir yaşına bile basmadan rüştünü ispat etmesi ve “boyunu çok aşan” işlerin altına imza atıp Çerkes kimliği ve talepleri için mücadelede Türkiye çapında sarsıntı yaratması da “ittifaklar meselesi” ni yeniden gündeme getirdi.

ÇHİ sınırlı maddi imkânları ve insan gücü sıkıntısına rağmen bunu yapabiliyorsa, Türkiye’deki Çerkes toplumunun tamamını harekete geçirebilmek için tüm oluşumların, federasyonların, vakıfların bir araya gelmesi gerektiği kaçınılmaz bir hâl almaktaydı.

Bunun için iyi niyet ve birkaç adım yeterli esasında. Hep aynı amaç için varlıklarını sürdüren dernek, vakıf, federasyon ve oluşumların aynı ortak paydada buluşmaması için bir neden var mı?

Ortak payda üstelik ÇERKESLİK iken.

Lafı uzatmayayım. 21 Mayıs etkinlikleri için KAFFED’e bağlı İstanbul Bağlarbaşı derneği çok olumlu bir adım attı bu yıl. Tüm dernekleri ve oluşumları 21 Mayıs anmaları için yol yöntem belirlemek üzere toplantıya davet etti. Bildiğim kadarıyla iki ya da üç toplantı yapıldı. Bağlarbaşı Derneği Başkanı Ümit Duman dahil, katılanların büyük çoğunluğu anma töreninin Taksim’de yapılmasını istedi. Sadece KAFFED’in iki temsilcisi Beşiktaş’taki meydanda yapılması yönünde görüş bildirdiler. Federasyon da Beşiktaş’ta karar kıldı.

Peki “Demokratik” oldu mu?

Olmadı tabii.

Ama önemli değil. Adım atıldı bir kere. Amacım bu anlaşmazlık üzerine tartışma yürütmek değil. Olan olmuş. Sonuçta yine geçen yılki gibi olacak. Herkes farklı saatlerde ve mekânlarda kendi üslubunca yapacak anma törenlerini.

KAFFED’i ve Bağlarbaşı derneği yöneticilerini, kadük kalsa da bu girişimden dolayı kutlamak gerek. Ama onları bir başka konuda daha takdir etmeden geçmeyelim “ittifaklar meselesi”ne değinirken.

Biliyorsunuz ÇHİ, Kocaeli-Derbent’de düzenlediği ve büyük ses getiren Çerkes Çalıştayı sırasında adını o sırada işittiğim Kocaeli gazetesinin editörleri ile Tanzer Ünal adlı ırkçı yazarının açık ve alçakça saldırılarına hedef oldu. Zaten ÇHİ sözcüleri de bu adamlar hakkında dava açtılar.

KAFFED Başkanı Vacit Kadıoğlu, Tanzer Ünal adlı şahsa bir mektup gönderdi ve bu da Kocaeli gazetesinde yayınlandı. Yazıda Kadıoğlu ÇHİ hakkında sözkonusu kişinin kullandığı “İhanet grubu” suçlamasını kabul edilemez, haddini fazlaca aşan ifade olarak niteliyordu.

Bana göre biraz “utangaç, alttan alta ÇHİ’yi hata yapan bir oluşum olarak nitelese ve açıkça kınamasa” da ben yazıyı değerli buldum. Çünkü bu da bir başlangıç sonuçta.

KAFFED’in ve Vacit Kadıoğlu’nun ileride daha cesur ve anlamlı adımlar atacağı konusunda önemli ipuçları vermekte.

İşte “ittifaklar meselesi” de bunun gibi küçük ama önemli adımlarla anlam kazanıyor.

Fazla yormadan, hakaret etmeden, birbirinin arkasından entrika çevirmeden, yok etmeye çalışmadan var olanı güçlendirmeye çalışmak sorunun çözümünde nirengi noktalarını oluşturuyor.

Bu sitede ÇHİ sözcüsü Kenan Kaplan’ın son yazısı kimilerini üzmüş ve hatta germiş de. Evet, sert bir yazı ama aynı zamanda dikkatle okunması gereken de bir yazı. Kaplan’ın yazıda kullandığı bir sözcüğün esasında kimleri kastettiği de ortada ki onlar bir küçük azınlık. Bu sözcüğün hedefi ne kurumlar, ne de bu kurumlarla oluşumlardaki çoğunluk.

Tabii Kenan Kaplan kendi yazısının ne anlama geldiğini daha iyi ifade edecektir ama ben onun bu satırları kaleme almasını tetikleyen nice hatalar, saldırılar ve iftiralar zinciri olduğunu biliyorum ve çoğuna da bizzat şahit oldum.

Bu yazıyı bir “hata” olarak niteleyenler olabilir. Ama sonuçta yapılan hataları, iftiraları, yalanları üst üste koyarsak kimin şampiyon olacağı belli olmaz.

Şimdi Çerkeslerin kimlik mücadelesi ve kültürel hak talepleri konusunda yapılması gereken, hataları değil ortak paydaları öne çıkarmak olmalı. Yukarıda verdiğim olumlu örnekler bunlardan ikisi. Aynı hassasiyeti herkesin göstermesi gerekiyor.

ÇHİ bu konuda başlarda hiç de karşılık bulmayan son derece iyi niyetli ve cesur adımlar attı ama her girişimi ya yanıtsız kaldı ya da reddedildi.

Önemli değil, her başlangıç geleceğe doğru yeni umutlar beslemeyi de güçlendirir.

Hasılı, söyleyeceğim o ki “Aynı kültürün çocuklarıyız. Yani, övünmek gibi olmasın ama Çerkesiz. Ve bizler birbirimizi severiz. Neden kavga edelim ki.”