Bana hep soruyorlar, “Türkiye’de birçok dernek, vakıf, girişim var, Kaffed var mesela. Neden Çerkes Hakları İnisiyatifi’ni destekliyorsunuz?” diye.

Öncelikle belirteyim, hiçbir oluşum, dernek ya da vakıf arasında ayrım yapmıyorum. Çerkeslik adına kim ne yapıyorsa yanındayım. Ama burada anahtar sözcük şu:

YAPMAK, HAYATA GEÇİRMEK…

Gördüm ki, Çerkes Hakları İnisyatifi(ÇHİ) tüm dernek ve oluşumlar arasında ayrıcalıklı bir yere sahip. Çünkü Türkiye’de ilk kez, Çerkeslerin dil, kültürel kimlik ve anayasal taleplerini, Çerkes halkını görünür kılarak mitinglerle, geniş katılımlı toplantılarla ve siyasal düzlemde dile getirmeyi amaçlıyor.

Son bir yıldır Çerkeslerin adı Çerkes Hakları İnisiyatifi sayesinde çok daha fazla işitilir oldu, onların hak talepleri çok daha fazla gündeme geldi ve Türkiye kamuoyu ÇERKES HAKLARI ile tanıştı. Bu hakların ve dolayısıyla da taleplerin var olduğunu öğrendi.

Dediğim gibi ÇHİ’nin faaliyete geçmesindeki temel amaç Çerkes halkının taleplerini görünür kılmak, farkındalık yaratmaktı. Bu birincisi.

İkincisi ise şu: Bilindiği gibi şimdiye kadar Kemalist devletin şifreleriyle uyumlu bir beraberlik gösteren ve Çerkesler üzerinde “ben temsil ederim” iddiasında bulunan Kaffed(eski adıyla Kaf-Der) ve Birleşik Kafkas Konseyi gibi oluşumlar talepleri denetim altında tutma fonksiyonunu üstleniyordu. İşte, ÇHİ bu denetim mekanizmasının daha fazla sürdürülebilir olmayacağını görüyordu ve harekete geçme ihtiyacının gerekli olduğunu ifade ediyordu. Artık 20-30 yıl sonra Türkiye’de Çerkes halkından söz edilemeyecek noktaya doğru hızlı bir gidiş olduğuna işaret ederek kırmızı alarm veriyordu. Evet, ikinci sebep de bu kırmızı alarm idi.

Nitekim son bir yıldır, söylediklerinin hepsini gerçekleştirdi.

Dahası ilkeli davrandı ve diğerlerine amaçlarını, yapacaklarını tek tek sıraladı: “Eğer siz de yapacaksanız gelin birlikte yapalım, hatta eğer siz tek başınıza yapacaksanız biz sadece sessizce arkanızdan geliriz” dedi.

Aldıkları yanıt olumsuz olunca da bu çalışmaların içine girdi.

Gerçi geçen yıl Kaffed’in ve Birleşik Kafkas Konseyi’nin bazı yöneticilerinin beni şaşkınlıklara uğratan ve ahlaken açıklanması güç engellemeleriyle karşılaşmasına rağmen bunu çok da fazla sorun haline getirmedi.

Aslında ÇHİ’nin en önemli amaçlarından biri Çerkeslerin taleplerini demokratik ve kitlesel biçimde gösterebileceğini kanıtlamak ve bunun yolunu açmaktı. Külçe gibi yerinden kalkmayan, üstelik bunu bilinçli bir tercihle yapan ve halkın taleplerinin adeta önünü kesen bu kesimler için ÇHİ’nin girişimleri adeta tetikleyici oldu. Şimdi taktiklerini değiştirdiler. Geçen yılki mitingleri engellemek için tüm derneklere ve etkileyebilecekleri çevrelere telefon açan, tesir edebilecekleri kişileri tehditkâr sözlerle caydırmaya çalışanlar bu yıl bir miktar tavır değiştirdiler. Yarışa girdiler. Daha fazla çalışma ihtiyacı hissetmeye başladılar. Rahatsız oldular.

Evet, ÇHİ onları zaten rahatsız etmek istiyordu. Hantal yapılarıyla, yerlerinde kımıldamayanları kımıldatmak istiyordu. Tabii bu kuruluşlardan bazılarına demokrasiden yana, bir takım köhnemiş yapılanmalarla bağları olmayan isimlerin yönetici olarak girmesi de olumlu gelişmelere neden oldu. Artık Çerkesler için daha çok çaba göstermeye başladılar.

Bu iyi bir gelişme.

Kötü olan şu. Yapılanları artık doğrudan olmasa bile çeşitli Bizans entrikaları ve taktikleriyle olumsuz göstermeye çalışmaları. Örneğin, Kocaeli gazetesi ve onun faşist yazarlarını fiştekleyerek, kolayca içinden sıyrılabilecekleri yıpratma çabalarına girişmeleri.

Ama nafile çaba.

Çerkeslerin artık herkese aynı soruyu yöneltmesi gerek:

“Beni temsil ettiğini söylüyorsun. O halde söyle, benim için ne yaptın?”