Seksenli yıllardı evet, hatırlıyorum…

Abonesi olduğum gazetenin her ay vermekte olduğu ansiklopedinin “C” ve “Ç” harfleriyle başlayan cildi elime geçtiğinde, gayri ihtiyari “Ç” harfiyle başlayan maddelerinin olduğu bölümü karıştırmaya başladım. Çerkes Hasan’la işte ilk o gün tanıştık. Okuduğum hayat hikâyesi beni çok etkilemişti. Takip eden günlerde önüme gelene Çerkes Hasan’ı ve onun kahramanlığını anlatmaya çalışıyordum ama muhataplarımın ilgisizliği beni ciddi bir hayal kırıklığına uğratıyordu.

Daha sonra Çerkes Hasan’ın kabrini ziyaret etmek istedim. Edirnekapı’da olduğu ansiklopedide yazıyordu ama tam yeri neresiydi acaba? Bu işlerle ilgilendiğini bildiğim arkadaşım Erol’a sordum.  Tarif üzerine gittim ve kabrini buldum. Çok şükür ki bu kahraman insanın mezarı başında bir Fatiha okumak nasip oldu. Fakat kabrin harabe hali de beni bir o kadar üzdü. Harabe olması bir tarafa, içeri girmek bile özel bir çaba gerektiriyordu.

***

Geçen gün TRT’de izlediğim “En uzun yüzyıl” adlı dizide Çerkes Hasan’ın kahramanlığı konu ediliyordu. Gerçekten çok sevindim ve diyebilirim ki seksenli yıllardaki o ruh halime geri döndüm. Filmde her ne kadar hata ve eksiklikler olsa da, Çerkes Hasan’ın gündeme getiriliyor olması başlı başına önemli bir şeydi.

Bu diziyi izlerken, Çerkes Hasan ve 15 Temmuz şehitlerinin zalime karşı aldıkları tavırdaki aşırı benzerlik dikkatimi çekmişti. O kadar ki, Çerkes Hasan’ın, 15 Temmuz şehitlerini bekâ âleminin kapısında kucak açarak beklediğinden hiç şüphe etmedim.

***

Görüyoruz ki halkımız yüksek firasetiyle 15 Temmuz şehitlerinin değerini iyi anlamış vaziyette. Bu çok gönül ferahlatıcı bir şey.

Fakat aynı fonksiyonu icra eden Çerkes Hasan’ın değerinin yeterince anlaşılamadığını, bu konuda ciddi bir vefasızlık olduğunu düşünüyorum.

Halbuki, darbecilere karşı koyduğu tavırla tarihin akışını değiştiren Çerkes Hasan bey bu vefasızlığı kesinlikle hak etmiyor.

Hiç olmazsa kabrinin bulunduğu kavşağın adının “Çerkes Hasan Kavşağı” olarak değiştirilmesi bu vefasızlığı bir nebze olsun giderebilir.

Böylece hem sık sık yâd edilmesine ve Fatihalara vesile olunur; hem de rol model olarak sürekli toplumun gözü önünde tutulmuş olur.
     Haksız mıyım?