Bizler mi acayipleştik, yoksa dünya mı acayip oldu bilemiyorum.

Bir yandan her ayın 21 inde ÇHİ tarafından organize edilen Soçi Olimpiyatları’nın protesto edildiği yürüyüşler ve RF Başkonsolosu’nun ÇHİ temsilcileri ile “Somut taleplerini öğrenmek üzere” görüşme yapması (bazıları RF Başkonsolosu ile buluşmayı acizlik olarak ifade ettiler, bunun neresi acizliktir onu da hala anlayabilmiş değilim); 

Öte yandan ÇHİ temsilcilerinin siyasi partilerle görüşmelerinin semeresini vermeye başlaması ve BDP Grup başkanvekili tarafından TC tarihinde bir ilk olmak üzere “Çerkesçe anadilde eğitim” ile ilgili TBMM’ye araştırma önergesi verilmesi… (Anlaşılan bu tür “ilklere” artık alışmamız gerekecek, çünkü önümüzdeki günlerde benzer gelişmelere daha çok şahit olacağa benziyoruz.)

Bir tarafta kabul etsek de etmesek de ülkedeki demokrasinin sınırlarının genişlemesi;

Öte yanda ÇHİ başta olmak üzere Çerkes sivil toplum yapılanmaları vasıtasıyla halkımızda meydana gelen kıpırdanmalar…

KAFFED bile Suriyeli Çerkesler için RF'nun Ankara Büyükelçiliği önünde basın bildirisi okuyacakmış. Halkın taleplerini dikkate alan samimi bir aktivite mi; yoksa gaz alma, yasak savma babından bir girişim mi onu zamanla göreceğiz…

Bir tarafta ulusalcıların rüzgârına kapılmış, Kemalizmi devrimcilik sanan zevat;

Öbür tarafta devşirilmiş bir cenah.

Bu arada bir avuç da olsa “Ne olacak bu Çerkeslerin hali?” diyen bizim gibi fırtınada kalmış sandal misali fellik fellik sığınacak liman arayanlar.

BDP’li Kürtler bizim sorunumuzu TBMM’ye taşırken hiçbir şey olmamış veya olmamaktaymış gibi duyarsız ve tepkisiz davranan kitleler de manzaranın diğer tamamlayıcı parçası.

Bazılarına göre, Çerkeslerin anadil eğitimi ile ilgili sorunlarını BDP kendi politikalarına hizmet edeceği için gündeme getiriyormuş. Varsın öyle olsun, ne önemi var? Önemli olan Çerkesçe anadilde eğitim için meclis araştırması istenmesi değil midir?

***

Son günlerde acı haberler üst üste geldi. Değer verdiğim iki insanı ard arda kaybettim.

İlki Sasık Kemal…

Uzunyayla’nın Kırkpınar (Sasıkhable) köyünde dünyaya geldi. Çocuk denilecek yaşlarda ailesi ile birlikte Ankara’ya yerleşti. Bir müddet de Almanya’da çalıştıktan sonra Türkiye’ye döndü ve Eskişehir’e yerleşti; orada da vefat etti. Birkaç cümleyle ifade edecek olursak, o Çerkes gibi yaşadı, Çerkes gibi de öldü. Bende emeği çoktur. İlk Kiril ile okuma yazmayı bana o öğretmişti.

Allah rahmet eylesin. Kederli ailesine baş sağlığı diliyorum.

İkinci acı kaybımız ise Kemal Tura oldu…

İstanbul’daki öğrencilik yıllarımızın sakin, duygularını dışa vurmayan, güvenilir dostu artık aramızda yok. İki sene önce Bağlarbaşı’nda yıllar sonra bir araya geldiğimizde yine aynı vakarlı duruşuyla Cahit Lakay’ın akordeonu ile kendisine çok yakışan bir kafe oynamıştı Kemal. Gözümün önünde hep bu haliyle kalacak galiba. Ve onu güzel hatırlayacağım.

Allah rahmet eylesin. Süheyla ve çocuklarının başı sağ olsun.

***

Biraz geç kalan diğer iyi dileklerim de “GUŞIPS” için.

“GUŞIPS” sanal alemde yayın hayatına başladı. Hapae Erhan, Yaşar, Birgül ve diğer arkadaşlara başarılar, “Guşıps”e de uzun ömürler diliyorum.

***

Artık yeni yıla sayılı saatler kaldı.

Başta Suriye’deki kardeşlerimiz olmak üzere, bütün insanlığa barış, huzur ve mutluluklar diliyorum.