Uluslaşma sürecini tamamlayamamış halklar ancak kabile siyaseti yapabilirler. Çerkesler de kabile siyasetini ısrarla sürdüren toplumlara mümtaz bir örnek teşkil ederler. Abzax Şapsığla, Şapsığ Bjeduğla, Bjeduğ Kaberdeyle, Kaberdey hepsiyle uğraşıp, üstünlük taslayıp karşı tarafı aşağılamazsa kendinde bir eksiklik hisseder. Bu karşı kabile ile uğraşma yetmez, aynı kabile içindeki aileler de birbirlerine karşı üstünlük taslama yarışına girerler. Bu hastalıklı anlayış toplumumuzu sürekli aşağıya doğru çeken etmenlerden biridir. Bu hastalıklı anlayış, STK'larımızda ve kurumlarımızda da sıklıkla görülür, kurumlarımız daha iyisini yapma yarışına girmek yerine, sürekli birbirini aşağıya çekerler.

Bu hastalıklı anlayış sadece kendi içinde birbiriyle uğraşmakla kalmaz, kardeş ve komşu halklara da yönelir. Abhazla, Çeçenle, Osetle, Karaçayla, Dağıstanlıyla uğraşmazsa olmaz. Bu uğraşma bir semerkov (şaka) düzeyini aşıp siyasi bir tavır geliştirerek halklar arasına nifak sokmaya çalışan bir hal almaya başlamıştır. Bu nifakın kaynağı 2009'un sonlarından başlayıp bugünlere gelir. 2008 yılında Abhazya'nın bağımsızlığının Rusya tarafından tanınması, 2009 yılında Abhazfed'in kurulması ile Çerkesya yurtseverlerinin sahne alması aynı tarihlere rastlar.

Adige-Abhaz ve diğer Kuzey Kafkasya halklarını karşı karşıya getirmeyi ve ayrıştırmayı amaçlayan söylemlerin son tahlilde kimin işine yarayacağının tespitini doğru analiz etmeliyiz. MİT’in deşifre ettiği ajanı, Türkiye'nin en önemli siyasi analistlerinden Prof. Mahir Kaynak'ın "Bir olay son tahlilde kimin işine yarıyor?" tespitinden yola çıkarak olaya bakmalıyız. Buradaki yaptığımız işin kimin işine yaradığının tespiti, kimi dost kimi düşman olarak gördüğünüzle yakından ilintilidir. Çerkesler açısından dost ve düşman kavramı Rusya'ya karşı alınacak tavırda düğümlenmektedir. Tüm uğradığımız zulmü unutup Rusya ile iyi geçinelim, Rusya'ya şirin görünerek varlığımızı sürdürebiliriz diyenlerle; Rusya yaptığı zulmün hesabını vermelidir, tazminat ödemelidir, topraklarımızı iade etmelidir diyenlerin her alanda sürdürdüğü mücadelenin bir yansımasıdır yaşanan. 

Rusya'yı dost görenler Kuzey Kafkasya halklarının birliğini sabote ederken, Rusya'yla mücadele etmeyi göze alanlar Kuzey Kafkasya halklarının birliğini savunmaktadırlar. Çünkü onlar mücadelenin güçleri büyüterek yapılacağını bilenlerdir.

***

Türkiye'nin doğusunda ve Ortadoğu coğrafyasında yaşayan Kürtler, 21. yy'da bağımsızlıklarına kavuşacak bir halk olarak görülüyor bütün dünyada. Tabii Kürtlerin bu kadar büyük ölçüde dünya gündemine oturmaları hiç de kolay olmadı. Dört devletin onları yok etmek için yaptıkları her türlü baskıya direniş göstererek bugünlere geldiler. Kürtlerin verdikleri mücadele siyasi bir mücadeledir ve bugün artık bu mücadelelerini uluslararası ortamlara taşımışlardır. Kürtlerin mücadelesini dünyaya duyurup yaygınlaştıran beğensek de beğenmesek de PKK'dır. PKK'nın çok önemli yöneticileri Cemil Bayık, Duran Kalkan, Ali Haydar Kaytan, HDP eş genel başkanı Selahaddin Demirtaş, ve KCK eş başkanı Bese Hozat birer Zazadır. Zazalar Kürt nüfusu içerisinde % 10 gibi bir nüfus teşkil eder. Kürtçeden farklı bir dil konuşmalarına, farklı etnik bir kimliğe sahip olmalarına ve farklı bir mezhebe sahip olmalarına rağmen, Kürtler “Zazalar da kim oluyormuş bizi yönetecek” demeden, aynı coğrafyada yaşadıkları kaderi yenmek için birlikte mücadele ediyorlar. 

Çünkü onlar siyasetin güçleri büyütme sanatı olduğunu biliyorlar. Bizim aklı evvel çokbilmiş siyaset cambazı “yurtseverlerimiz” gibi Kuzey Kafkasya halklarının arasına nifak sokmaya çalışmıyorlar.

***

"Türkiye Cumhuriyetine Vatandaşlık Bağı ile Bağlı olan herkes Türktür." (1982 Anayasası, Madde 66.)

Bu tanım siyasi bir tanımdır. Bilimsel anlamda doğru kabul edilemez. Ancak siyasi bir kurum olan T.C. Devleti bu tanımı yaparak önemli ölçüde siyasi amacı olan "Türkiye’deki herkesi Türkleştirme" hedefine bir hayli yaklaşmıştır. Bu tanımla birlikte Türkiye'de kendini Türk kabul eden Çerkeslerin, Kürtlerin, Lazların, Pomakların, Arnavutların, Romanların, Arapların sayısı çok önemli ölçüde artmıştır.

Bu örneği, bu anlayışı benimsediğimiz için değil, bir ülkede, bir coğrafyada yaşayanların siyasi anlamda kimlik tanımlamalarına siyasi otoritenin karar verici olduğunu belirtmek için verdik. Çerkeslerin kendilerini tanımlayabilecekleri bir siyasi otoriteleri olmadığı için Çerkeslerin kendileri için yaptıkları tanımlamalar hem anavatanda hem de diasporada problemlidir. 

Bizler kendimize "Adige" diyoruz. Yabancılar ise bize “Çerkes” diyorlar. Bu durumda yabancıların dediğinin hiç bir hükmü yoktur desek de yanlış yapmış oluruz, sadece yabancıların dediği üzerinden gidersek de yanlış yapmış oluruz. Çerkes davasının dünyaya anlatılabilmesi için dünyada bilindiğimiz adımızla yani Çerkes adıyla özgürlük davamızın yükseltilmesi gerekmektedir. Tabii ki “Çerkes” isminin içinin doğru bir siyasi akılla doldurulması gerekmektedir. 

Bu tartışmadaki en önemli yol göstericimiz büyük vatansever ve Çerkes milliyetçisi general İsmail Berkok'tur. "Şüphesiz ki her Adige Kirkas(Çerkes'tir) fakat, her Kirkas Adige değildir. Bu telakki bugün dahi yaşamaktadır” demektedir.

Ben de bu telakkinin bugün de yaşadığına inananlardanım. Büyük vatansever İsmail Berkok "Her Çerkes Adige değildir" derken, Adige olmayan fakat Çerkesliği kabullenenlerin var olduğunu belirtmektedir. Bu durum diasporada 2010 yılına kadar hiç bir problem yaratmadan devam etti. Köylerimizde de, şehirlerimizde de, derneklerimizde de hiç bir problem yaşamadan, Adige'si, Abhaz'ı, Çeçen'i, Dağıstanlısı, birbirimize tutunarak varlığımızı ortak bir mücadele ile taşıyabildik.

Asıl problemli olan Anavatandaki bölünmüşlüktür. Bilinçli bir siyasi tercihle bölünmüş ve farklı isimlerle konumlandırılmış cumhuriyetlerimizde de tam bir kavram kargaşası mevcuttur. 2011 yılında anavatanımıza yapmış olduğum 15 günlük ziyarette çok farklı kesimlere özellikle yönelttiğim sorularda aldığım cevaplar şöyleydi, Karaçay-Çerkesk'te "Vu Adige?" diye soru sorduğum soydaşlarımız "Sı Çerkes" diye cevap verdi. Adige Cumhuriyeti’nde "Vu Çerkese?" diye sorduğum soydaşlarımız "Sı Adıg" diye cevap verdi. Kaberdey-Balkar'da "Vu adige?" diye soru sorduğum soydaşlarımız "Sı Kaberdeys" diye cevap verdiler. Yani anavatanımızda da kimlik konusunda maalesef bir söylem birliği yok ve bu diasporaya da yansıyor.

***

2010 yılının Nisan ayında Kube Nurhan Fidan'ın teklifiyle Cherkessia.net sitesinde yazmaya başladım. Cherkessia.net sitesinde bir yıl içerisinde 40 civarında yazı kaleme aldım. Çerkeslerin izlemesi gereken siyasi yolun köşe taşlarını koymaya çalıştım. 

Çerkeslerin mutlaka "görünür eylemlilik" içerisinde olmaları gerektiğini savundum. Bugün de aynı çizgideyim. Cherkessia.net'te yazarken oluşturmaya başladığımız ÇHİ'ye son derece mesafeli yaklaşan Yurtseverleri güçlükle 12 Mart 2011 Ankara mitingine katılmaya ikna edebildim. 13 Mart 2011 tarihinde de Çerkesya Yurtseverleri ile yollarımız ayrıldı. Yurtsever arkadaşlarımızın internet numaraları dışında ve Çerkes=Adige söylemi dışında bugüne kadar yapabildikleri herhangi bir şeye de rastlamadım. 

Çerkesya yurtseverliği yeni dönüşçülüktür. Anavatanına dönmüş her soydaşımız son derece saygındır ve değerlidir. Ancak Rusya onlara oturma müsaadesi verdi diye Rusya'nın suçunu örtme, Rusya adına manipülasyon yapma, soykırımı inkar etme gibi yollara tevessül edenler saygınlık haklarını kaybederler. Mesela, dünkü dönüşçülerin şeflerinden Necdet Hatam’ın "Ne olmuş yani, Ruslar bizi öldürdüyse, biz de onları öldürdük" diyerek, Rusya'nın soykırım suçunu örtme çabaları bütün saygınlığını bitirmiştir. 

Bugünkü “Yurtseverlerin” şeflerinden, Tarık Topçu da, "Biz Çerkes halkının ne CHP'nin veya bir başka partinin arka bahçesi, ne de külliyenin kuklası olmasına, Rusya karşıtı bir cephede toplanmasına izin vermeyeceğiz. Gücümüz yettiğince buna karşı mücadele edeceğiz. Buyrun elinizden geleni ardınıza koymayın" diyerek atalarının kemiklerini sızlatmıştır. 

Dönüşçü şef Necdet Hatam, Rusya'nın suçlarını örtme telaşındayken; yeni şef Tarık Topçu Rusya adına Çerkeslere karşı savaş açma saflığını gösterecek kadar siyasetten bihaber olduğunu ispatlamıştır. 

Biz Çerkeslerin başka partilerin arka bahçesi ve kuklası olmaması için ÇDP'yi kurduk. Türkiye'deki tüm siyasi partiler rakibimizdir. Kendini Çerkes olarak görenlerin siyaset yapacakları adres Türkiye'de ve dünyada artık ÇDP'dir. 

Çerkeslerin başka partilerin arka bahçesi olmasına müsaade etmeyeceklerini söyleyenlere, HDP'nin arka bahçesinde ne aradıklarını sorarlar haklı olarak ( Malum Tarık Topçu 2015 seçimlerinde HDP’den Samsun milletvekili adayı idi). 

Çerkes davası, soykırım tanınıncaya, tazminat ödeninceye, topraklarımız iade edilinceye ve bağımsızlık kazanıncaya kadar kesintisiz olarak sürecektir. 

Bu mücadele, tüm Kuzey Kafkasya halklarının kardeşlik hukukuna uygun, ulusal varlıklarını koruyarak ve geliştirerek federal bağımsız bir devlet oluşturana kadar devam edecektir.

Çünkü biz siyasetin güçleri büyütme sanatı olduğunu biliyoruz ve buna göre hareket ediyoruz.